Wonen in een stad van glasvezel, schuim en poeder
Onderdeel van de themareeks De Stad / The City
Is de mens de enige diersoort die niet in staat is een leefomgeving te creëren waarin hij zich thuis voelt? Je zou het bijna denken, want het is ons in de twintigste eeuw nauwelijks gelukt. De industriële revolutie bracht ons een stad met welvaart, maar ook ongemak. Industriële innovaties werden bejubeld maar ook verworpen. Intussen ontstond een totaal andere leefomgeving met nieuwe sociale verhoudingen, leefstijlen en ambities. De stad veranderde in sociaal, fysiek en functioneel opzicht.
Na de industriële revolutie bevinden we ons nu in de digitale revolutie: ICT beheerst ons leven. De stad van nu is een netwerk- of virtuele stad; een smart city vol informatie. Hoe kunnen we overleven in de digitale ruimte? Het is duidelijk dat digitale innovaties grote invloed hebben op onze omgeving. Denk maar aan beelden van leegstaande panden in de binnenstad: winkelen gaat tegenwoordig via internet. Het openbare leven speelt zich af in virtuele netwerken.
Hoe ziet de stad van straks eruit? Wordt het niet alleen sociaal, maar ook materieel een totaal andere stad? Een stad van glasvezel, schuim en poeder, die de industriële stad van gewapend beton komt aflossen? En woont daarin een andere mens, omdat cyberspace een nieuwe stap is in de evolutie? Kees Doevendans verkent hoe architectuur en stedenbouw ervoor kunnen zorgen dat de mens zich daar thuis voelt.
Kees Doevendans was tot voor kort universitair hoofddocent Stedenbouw bij de faculteit Bouwkunde van de TU/e. Momenteel is hij gasthoogleraar aan de KU Leuven, waar hij geschiedenis en theorie van de stedenbouw doceert.
Entree is gratis
Reserveren kan hier