‘Een euro, een euro alstublieft’.
Op verschillende plekken stonden er enige tijd terug radio’s verspreid door Utrecht die bedelden om geld. Het is werk van kunstenaar Dries Verhoeven. Hij confronteert de toeschouwer met zijn werk. Dat wat we ongemakkelijk vinden in de stad, dat wat we liever niet zien en dat wat de gemeente graag wegpoetst, precies dat brengt hij aan de oppervlakte. Ongemakkelijk dus, maar is het ook zinvol?
Dr. Sigrid Merx, theaterwetenschapper aan de Universiteit Utrecht bestudeert kunst in de openbare ruimte, kunst op straat. En daar is er genoeg van te vinden. Overal staan beelden. Wat denk je van de kunstwerken hier op het TU/e-terrein, of die o zo beroemde kegels en bowlingbal op De Kennedylaan. We kijken er niet eens meer naar en lopen er misschien wel dagelijks langs. Die kunst verfraait de universiteit of de stad. En het is leuk voor de citymarketing natuurlijk.
Hoe haaks staat deze vorm van kunst op het werk van Dries Verhoeven die ook in Eindhoven de nodige stof deed opwaaien? Hij ergert zich aan deze polijsting van de stad, aan het beeld dat de stad vandaag de dag vooral comfortabel en mooi moet zijn.
Merx bestudeert het werk van Dries Verhoeven. Ze is geïntrigeerd door de wijze waarop Verhoeven het ongemak juist terug brengt in de stad. Blijkbaar willen we niet geconfronteerd worden met bedelende zwervers. Maar geven we wel geld aan een onpersoonlijk object, zoals een radio? ‘Zo’n radio heeft iets ongemakkelijks. Het staat op een plek waar je het niet verwacht en het doet iets wat je niet verwacht’, vertelt Merx. ‘En wat gaan mensen doen als ze ongemak ervaren? Ze willen duiding. Ze blijven staan, willen begrijpen wat er gebeurt.’Daarmee heeft het werk van Dries effect: of je het nu waardeert of niet, het zet aan tot denken.
Gratis toegang
Om zeker te zijn van een plek, raden wij aan om te reserveren.
Om te reserveren klik hier.