drama, komedie, misdaad
Harmony Korine, VS 2012
Taal: engels – ondertiteling: nederlands
Het is niet verwonderlijk dat Harmony Korine in eigen land, vooral onder critici, minder goed is onthaald dan in Europa. Hij laat zien wat zorgvuldig is weggesneden uit de beelden die meestal de beeldschermen halen. Niet de norm maar de afwijking. Niet de mainstream maar de marge. Niet de kuststeden maar het binnenland. Extra dik aangezet, want in de werkelijkheid is Korine niet geïnteresseerd.
Die marge verlaat hij met pa en ma's grootste nachtmerrie Spring Breakers, die het voor een kleine release in de VS de afgelopen weken extreem goed deed.
De film vertelt het wilde avontuur van vier gewone studentes uit het midden van de Verenigde Staten. Gewoon? Ja, doodgewoon. Ze willen iets meemaken. Iets nieuws. Iets anders dan de eentonigheid van de campus, de Walmart en de hamburgertent op de hoek van een verlaten parkeerterrein. Het is spring break, en aan de stranden van Florida wordt wekenlang lang non-stop gefeest: dáár willen ze zijn. Alleen dat stomme geldgebrek. En dan doemt daar ineens die magische combinatie op van een waterpistool, een moker en een 'geleende' auto. En dus die eeuwige hamburgertent. Tijd voor actie! You've gotta fight for your right to party. Deze meiden zijn niet gestoord of verslaafd. Ze zijn alleen niet rijk — niet rijk genoeg voor het leven zoals ze het op de televisie zien.
Met een vette knipoog castte Korine in drie van de vier rollen actrices die juist op de televisie de droom van tieners vertegenwoordigen: Disney-meisjes Selena Gomez (The Wizards of Waverly Place) en Vanessa Hudgens (High School Musical 1 t/m 3) en Ashley Benson, actrice bij de Amerikaanse tv-zender ABC Family. Niet helemaal zonder eigenbelang (je kunt niet eeuwig een tienerster blijven), schudden ze die suikerzoete onschuld in Spring Breakers met overtuiging van zich af.
Thematisch is Spring Breakers het meest verwant aan Kids, Korine's scenariodebuut over een groepje skaters, waar de consumptie van drank, drugs en achteloze seks ook het voornaamste tijdverdrijf vormt. Maar terwijl Larry Clark, de regisseur van Kids, daar een twijfelachtig moralisme aan verbond, veroorzaakt Spring Breakers juist dezelfde combinatie van ongemak en fascinatie, die Gummo ( eerdere film van Korine) al tot zo'n zeldzaam originele kijkervaring maakte. Spring Breakers neemt je mee op spring break, brengt je in het hoofd van meisjes voor wie het leven nog een raadsel is, en laat je ervaren wat het betekent om de realiteit weer als een kneedbare substantie te beleven. Als je de dromerige, christelijke Faith (Gomez) het bier-, borsten- en billenparadijs waar haar vriendinnen haar mee naartoe hebben gesleept, hoort beschrijven als 'misschien wel de meest spirituele plek die ik ooit heb gezien', kun je dat lachwekkend vinden. Toch vat die naïviteit de kern van de film. Het is dezelfde onbevangen bewondering die het lijmsnuivertje Solomon in Gummo voelt voor zijn oudere vriend en held Tummler: 'Hij heeft alles in zich om een legende te worden. Hij heeft een prachtige persoonlijkheid.'
Het mag allemaal heel verontrustend zijn, over de meisjes hoeven we ons geen zorgen te maken. Die blijken namelijk heel goed in staat om te bepalen wanneer het niet leuk meer is. Voor Faith is dat het moment waarop ze in de cel belanden en weer vrijkomen door de gunst van een lokale crimineel (James Franco op zijn best). Voor Cotty (Rachel Korine) is het een schotwond in haar arm. De twee die uiteindelijk achterblijven hebben duidelijk geen boodschap aan een reality check. Zij houden de grauwe realiteit nog even op afstand, en Harmony Korine zal de laatste zijn om ze dat te misgunnen.
(bron: Sasja Koetsier, Filmkrant)