José Padilha, VS 2014
Taal: Engels – ondertiteling: Nederlands
Vergeet Verhoevens dystopische satire. De nieuwe RoboCop van José Padilha is een filosofische verhandeling in een actiejasje. Over ethische kwesties die over een jaar of vijftien actueel zijn. Over een aanstormende toekomst waarvan we nu al de voorbodes meemaken.
Wat doe je met een sciencefictionfiguur die haast door de razendsnelle technologische ontwikkelingen is ingehaald? Waar RoboCop uit 1987 zich afspeelde in een niet nader benoemde toekomst waar megabedrijven de dienst uitmaakten, criminelen de baas waren op straat en de atoombom elk moment uit de lucht kon komen vallen, koos Padilha voor het jaar 2028. Slechts veertien jaar van ons verwijderd. Geen willekeurig getal, maar het jaar voorafgaand aan de door toekomstvoorspeller Ray Kurzweil verkondigde ‘singulariteit’: het moment waarop hij verwacht dat kunstmatige intelligentie het bereik van het menselijk brein overstijgt. Dat maakt RoboCop relevanter dan voorheen, als deel van een aanstormende toekomst waar we nu al de voorbodes van meemaken. Denk aan Oscar ‘blade runner’ Pistorius of de varkenshartklep van oma. Denk aan Japanse robots die afwasmachines uitruimen en aan de onbemande Amerikaanse drones die in het buitenland terroristen uitschakelen. Wat de production designers ook bedachten – een robothand met gedachten aansturen, een hoog voltage stroomstootwapen – het bestond al of was in de maak. Het maakt de nieuwe RoboCop minder vrijblijvend; geen wilde fantasie, maar een reële mogelijkheid.