Film / drama
Gustavo Taretto, Arg 2011
Taal: Spaans – ondertiteling: Nederlands
Martín (Javier Drolas) woont in een klein, benauwend appartement en brengt zijn leven vooral in de virtuele wereld door. Hij bouwt websites, bestelt eten online en om te ontspannen speelt hij games. Zijn opsomming van de schizofrene architectuur in Buenos Aires die de film opent, reflecteert zijn eigen karakter, vol neuroses en fobieën. Als therapie moet hij de stad fotograferen, waardoor hij voorzichtig weer wat stapjes buiten zet.
Mariana (Pilar López de Ayala) is er niet veel beter aan toe. Zij is een architecte die al jaren niets meer gebouwd heeft omdat haar ontwerpen niet in orde zijn. Net als andere constructies in haar leven, zoals relaties, mijmert ze. Ze worstelt met angsten, en initimiteit zoekt ze bij een paspop.
In treurige voice-overs spuien ze beiden wijsheden als ‘internet brengt me dichter bij de wereld, maar verder van het leven’. Twee droogkomische neuroten in de grote stad, worstelend met menselijk contact. Het is niet verwonderlijk dat ze op een moment allebei in hun eigen woonkamer huilend naar Woody Allens Manhattan zitten te kijken. Ze zijn buren, maar zien elkaar nooit. Hun levens schampen elkaar echter wel, door de ruimtes die ze beiden bezoeken, door hun zielsverwantschap. Pas als ze de architectuur van hun bestaan, én hun woonruimte, beginnen af te breken gloort er hoop [ bron: Sven Gerrets]
Espaňol
Mariana y Martín viven en la misma manzana en diferentes edificios; pero, aunque sus caminos se cruzan, no llegan a encontrarse. Martín diseña páginas web. Mariana es arquitecta, pero trabaja como decoradora de vidrieras. Además de desilusiones recientes, los dos tienen muchas cosas en común. Viven en el centro de Buenos Aires. La ciudad los une y a la vez los separa.