Abdellatif Kechiche, Fr 2013
Taal: Frans – ondertiteling: Nederlands
Wie herinnert zich nog de eindeloos-opwindende buikdansscène aan het eind van Abdellatif Kechiche' vorige meesterwerk La graine et le mulet (2007)? Antwoord: Iedereen die de film gezien heeft. Vrijwel geen andere regisseur zou de scène zo lang hebben laten duren, maar Kechiche hanteert nu eenmaal andere normen. Zo blijkt maar weer eens uit zijn nieuwe meesterwerk La vie d'Adèle, dat dit jaar in Cannes de Gouden Palm won.
De film vertelt het verhaal van de jonge, volkse Adèle, die tot haar eigen verbazing verliefd wordt op de vrijgevochten, artistieke Emma. De verschillende milieus en ook dezelfde sekse is niet nieuw, de manier waarop Kechiche het verhaal vertelt wel.
Plot gooit hij vrijwel volledig overboord. Daarvoor in de plaats krijgen we momenten uit hun – aanvankelijk – stormachtige relatie te zien. Lang uitgesponnen momenten die overtuigen door hun eerlijkheid. En door hun openheid, want de scène waarin we zien hoe de twee voor de eerste keer seks hebben duurt tien (!) minuten en laat niets aan de verbeelding over.
Die scène, en nog een handvol andere, geven aan dat de actrices niet bang waren zich lichamelijk bloot te geven. De rest van de film laat zien dat ze ook emotioneel ver zijn gegaan. Vooral nieuwkomer Adèle Exarchopoulos als Adèle is fantastisch. Sterk en kwetsbaar, zelfbewust en onzeker, Adèle is alles tegelijk. (bron: Gerhard Busch, cinema.nl)