Film in het kader van Vreemdlandfestival
Speciale toegangsprijs: 2,50 euro (studenten en overigen)
Thomas McCarthy, VS 2007
Taal: eng, fra, roem, arab – ondertiteling: nederlands
Een oude blanke man die, in zijn propere kostuum, op een djembé zit te trommelen. Steeds intenser. Steeds luider. Dit is geen bange, maar veeleer een boze man. Het is zeker een wakkere man. Het is een sterk en erg symbolisch geladen beeld, waarmee de Amerikaanse scenarist-regisseur Thomas McCarthy zijn tweede langspeler The Visitor afsluit.
Walter Vale (glansrol van Richard Jenkins) is een wat uitgebluste professor economie die sinds het overlijden van zijn vrouw niet zo vaak meer op hun appartement in New York komt, maar liever op de universiteitscampus in Connecticut blijft.
Als hij voor een congres - en eigenlijk erg tegen zijn zin - toch naar Manhattan moet, constateert hij tot zijn verbazing dat er inmiddels een jong koppel in zijn flat woont. De Syrische Tarek (rol van Haaz Sleiman) en zijn Senegalese vriendin Zainab (rol van Danai Jekesai Gurira) hebben het appartement ter goeder trouw gehuurd, maar zijn blijkbaar het slachtoffer geworden van een malafide makelaar. Maar als iedereen van de eerste schrik en de grootste verbazing bekomen is, maken Tarek en Zainab meteen aanstalten om te vertrekken. Zij willen geen problemen. Niet met Walter Vale en zeker niet met de politie, want ze verblijven illegaal in het land.
Na verloop van tijd ontstaat er toch een soort vertrouwens- en zelfs vriendschapsrelatie tussen de oude prof en het jonge koppel.
The Visitor staat hierboven omschreven als drama en niet als 'feelgoodfilm'. Dat impliceert dat er in de loop van het verhaal nog een aantal schrijnende en pijnlijke zaken gebeuren. En die hebben onder meer te maken met de manier waarop de Verenigde Staten, vooral sinds het trauma van 9/11, met zogenaamde 'illegalen' omspringen. Toch is dat niet dé kern van deze film, want anders was de titel wellicht The Visitors geworden. De bezoeker waarvan sprake is wel degelijk Walter Vale, die zijn eigen leven reeds geruime tijd 'on hold' had gezet en die als academicus een slaapwandelend bestaan leidde (want zijn syllabus over globale economie had hij sinds jaren niet meer bijgewerkt).
Dit is in essentie dus het verhaal van een zeer eenzame en emotioneel verkilde man, die toevallig nog eens op bezoek komt in zijn vroegere flat en daar, nog veel méér toevallig, uit zijn lethargie wordt geschud door een ontmoeting, die door niemand voorzien of bedoeld was. De Afrikaanse drum, die Tarek bespeelt en waarvan hij de ritmes graag aan Walter Vale wil aanleren, fungeert hierbij als een mooi symbool.
(bron, Jan temmerman, De Morgen)