komedie
Noah Baumbach, VS 2013
taal: engels – ondertiteling: nederlands
Frances Ha is een film van kleine gebeurtenissen, veel conversaties, veel vriendschap, en heel veel Frances (Greta Gerwig).
Frances is een 27-jarige, ietwat klungelige aspirantdanseres en -choreograaf in New York. Ze werkt als stand-in bij een professioneel dansgezelschap en hoopt op een vaste plek. Vrij onbezorgd leidt ze haar postpuberale leven en deelt lief en leed met haar beste vriendin en huisgenoot Sophie (Mickey Sumner). Wanneer Frances' vriend voorstelt om — met door hem reeds aanbetaalde katten — te gaan samenwonen, overvalt dat haar. Ze kan toch niet gaan samenwonen? Ze woont al, met Sophie.
Frances is een wonderlijk, onbedachtzaam en niet-berekenend wezen. "Ik ben nog niet een echt iemand", zegt ze op een goed moment. Als ze praat (vaak over zichzelf, maar zonder nou heel introspectief te zijn), switcht ze snel en gemakkelijk tussen het serieuze en het onbelangrijke. Haar voelsprieten lijken niet te registreren dat het leven heel geleidelijk en haast ongemerkt verandert. Wanneer verhuizing van Sophie voor een reality check zorgt (er komt een man in haar leven, er volgt ruzie), voegt de dromerige Frances zich verrassend onverslagen en veerkrachtig naar wat de werkelijkheid haar voorschotelt. Ze past mouwen aan, neemt lullige baantjes en verhuist wat af.
Het in zwart-wit geschoten Frances Ha, dat herinnert aan Woody Allens Manhattan en de nouvelle vague, is een hommage aan de vriendschapsliefde, maar ook een film over vriendschapsverraad, armoe en het proberen je te redden in het (New Yorkse) leven. Dat mag narratief misschien wat middelpuntvliedend klinken, de sterke rol van Frances (prachtig natuurlijk gespeeld door Gerwig, die onder meer te zien was in Allens To Rome with Love en in Baumbachs Greenberg) en de soms onbedaarlijk geestige, absurde scènes, dialogen en observaties en rijkheid aan details dragen de film met speels gemak.